PRÉJUGÉS AU SUJET DE L'AQUARELLE

Pentroŝatanto, pentrokolektanto, pentremulo, aŭ pentristo, oni konas, aŭ kredas koni l’akvarelon…

Amateur de peinture, collectionneur, peintre dilettante ou professionnel, on connaît, ou croit connaître l’aquarelle…

DIFINO:
"Akvarelo (de la latina vorto aqua „akvo“) estas pentraĵo farita per akvosolveblaj, travideblaj farboj.
La farboj el gumo kaj koloraj pigmentoj solviĝas en akvo kaj per peniko pentriĝas sur papero, pergameno aŭ alia hela materialo."

DÉFINITION:
«Aquarelle (du mot latin aqua „eau“) est une œuvre peinte soluble à l’eau, aux couleurs transparentes.
La peinture composée de gomme et de pigments de couleurs se dissout à l’eau et au moyen d’un pinceau se pose sur du papier, du parchemin ou autre matériau clair.»

Oni povas precizigi, ke nenio malpermesas uzi aliajn ilojn por manipuli akvon kaj pigmentojn…
Ni notu ankaŭ, ke l'akvarela gumo estas nomata "araba gumo", ĉar ĝi devenas el Afriko kaj Mezoriento.
Por ĝin obteni, oni vundas akacion, kiu produktas la gumon por sin kuraci.

On peut préciser que rien n’empêche d’utiliser d’autres instruments pour manipuler eau et pigments…
Notons aussi, que la gomme de l’aquarelle est nommée «gomme arabique» car elle provient d’Afrique et du Moyen-Orient.
Pour l’obtenir on blesse un acacia qui, pour se soigner, produit la gomme.

Ĉi tiu akvarelo unukolora, aŭ kamaja, evidentigas du ĉefajn teknikojn:
La lavumo, kiam la farbo dissolviĝas sur la akvumita papero, kaj la desegno (aŭ "tuŝo"), kiu precizigas la formojn.

Cette aquarelle d’une seule couleur, ou en camaïeu, met en évidence deux principales techniques :
Le lavis, quand la peinture se dissout sur le papier mouillé et le dessin (ou «touche») qui précise les formes.


Kial ne eksperimenti senpagan farbon?
Per najbare trovebla akacio, aŭ mimozo, kaj iom da fulgo de kamentubo (…ligna hejtilo konsilita) oni povas obteni sian propran unuan akvarelan farbon: la bistro. (Ni ne konfuzu "bistro" kun "trinkejo"…)
Oni povas ankaŭ provi eksperimentojn per juglanda likvaĵo kaj nigro de sepio aŭ polpo.

Pourquoi ne pas expérimenter une peinture gratuite?
Au moyen d’un acacia, ou d’un mimosa, situé dans le voisinage et de la suie d’une cheminée (…chauffage au bois conseillé), on peut obtenir sa propre peinture d’aquarelle : le bistre. (à ne pas confondre «bistre» avec «bistro»…).
On peut aussi tenter des expériences avec du brou de noix et du noir de seiche ou de poulpe.

Oni ofte aŭdas ĉi tiun dialogon inter pentristoj:
" — Mi preferas pentri per guaŝo, paŝtelo, akriliko aŭ olea farbo ol per akvarelo.
—Kial ĉi tiu elekto?
—Ĉar mi bezonas materion…Mi lasas akvarelon al virtuozoj de rapida pentrado.
L’akvarelo estas tro malfacila tekniko."
Ĉu tiaj argumentoj estas raciaj?

On entend souvent ce dialogue entre peintres :
« — Je préfère peindre à la gouache, au pastel, à l’acrylique ou à l’huile qu’à l’aquarelle.
—Pourquoi ce choix ?
—Parce que j’ai besoin de matière…Je laisse l’aquarelle aux virtuoses d’une peinture rapide.
L’aquarelle est une technique trop difficile.»
Ces arguments sont-ils rationnels ?

Ni ekzamenu la funkciadon de pentraĵo kaj ni komparu guaŝon kun akvarelo.
Maldekstre→ opaka pentraĵo:
Ĝi ricevas la sunradion (→1) sur sia farba tavolo (→2).
La sunradio estas resendata al la okulo (radio→6).
La papero (→3) ludas nur la rolon de tenilo de la farbo.
La farbo (→2) resendas la lumon (→6)
sed la tavolo (→2) sorbas parton el ĝi.
Dekstre→ akvarelo:
Ĝi ricevas la sunan lumon (→1) sur siaj pigmentoj (koloreroj) (→4) kaj sur sia papero (→3).
La sunradio (→7) estas resendata al la okulo.
La papero (→3) resendas la sunradion tra la pigmentoj (→4).
La pigmentoj kaj la papero preskaŭ nenion sorbas.
La sunradio (→7) restas pli lumoriĉa ol la (→6).
La pigmentoj ne devigas kovri la tutan papersurfacon.
La sunradio kiu ne renkontas koloron resendas la tutan paperblankon (→5).
Oni nomas ĉi tiujn partojn "antaŭŝirmaĵoj" aŭ "kolorŝparitaĵoj".


Examinons le fonctionnement d'une peinture et comparons la gouache et l'aquarelle.
À gauche → peinture opaque:
Elle reçoit un rayon de soleil (→1) sur sa couche de peinture (→2).
Le rayon lumineux est renvoyé à l’œil sous la forme (→6).
Le papier (→3) ne joue que le rôle de support pour la peinture.
La peinture (→2) renvoit la lumière (→6) mais la couche (→2) en absorbe une partie.
À droite → Aquarelle
Elle reçoit la lumière solaire (→1) sur ses pigments (particules de couleurs) (→4) et sur le papier (→3).
Le rayon lumineux (→7) est renvoyé à l’œil.
Le papier (→3) renvoit les rayons à travers les pigments (→4).
Les pigments et le papier n’absorbent presque rien.
Le rayon (→7) reste plus lumineux que le (→6).
Les pigments ne couvrent pas obligatoirement toute la surface du papier et le rayon qui ne rencontre pas de couleur renvoit toute la blancheur du papier (→5).
On appelle ces zones préservées des couleurs les «réserves».

La lumo en l’akvarelo estas la blanko (aŭ hela koloro) de la papero.
La bildo kreiĝos aldonante koloron, t.e. fliltriloj.
Oni prilaboras la bildon ekirante el la lumblindiga paperblanko kaj akvarelante en la malpli lumaj partoj por obteni kontrastojn.
En akvarelo la ordo de la operacioj estas la malo de tiuj, kiuj permesas obteni opakan pentraĵon.

La lumière dans l’aquarelle est le blanc (…ou la couleur claire) du papier.
L’image va se créer en ajoutant de la couleur, c’est à dire des filtres.
On avance dans la création de l’image en partant de l’éblouissement du papier pour travailler les zones moins lumineuses en obtenant des contrastes.
L’ordre des opérations qui permet d’obtenir une aquarelle se trouve être l’inverse de celui qui permet d’obtenir une peinture opaque.

KONKLUDO:
Por krei bildon, l'akvarelo necesigas materiale kaj tempe multe malpli ol la teknikoj per opakaj farboj.
Ekkonsciante ke la ellaborado de la ombro al la lumo estas inversita, evidentiĝas ke l'akvarelo estas la plej simpla inter ĉiuj la pentroteknikoj.

CONCLUSION:
Pour créer une image, l'aquarelle matériellement et chronologiquement est beaucoup moins exigeante que les techniques de peinture opaque.
En s'apercevant que l'élaboration de l'ombre à la lumière est inversée, il devient évident que l'aquarelle est la plus simple entre toutes les techniques picturales.


Amateur de peinture, collectionneur, peintre dilettante ou professionnel, on connaît, ou croit connaître l’aquarelle…