PRÉJUGÉS AU SUJET DE L'AQUARELLE Pentroŝatanto, pentrokolektanto, pentremulo, aŭ pentristo, oni konas, aŭ kredas koni l’akvarelon… Amateur de peinture, collectionneur, peintre dilettante ou professionnel, on connaît, ou croit connaître l’aquarelle… DIFINO: "Akvarelo (de la latina vorto aqua „akvo“) estas pentraĵo farita per akvosolveblaj, travideblaj farboj. La farboj el gumo kaj koloraj pigmentoj solviĝas en akvo kaj per peniko pentriĝas sur papero, pergameno aŭ alia hela materialo." DÉFINITION: «Aquarelle (du mot latin aqua „eau“) est une œuvre peinte soluble à l’eau, aux couleurs transparentes. La peinture composée de gomme et de pigments de couleurs se dissout à l’eau et au moyen d’un pinceau se pose sur du papier, du parchemin ou autre matériau clair.» Oni povas precizigi, ke nenio malpermesas uzi aliajn ilojn por manipuli akvon kaj pigmentojn… Ni notu ankaŭ, ke l'akvarela gumo estas nomata "araba gumo", ĉar ĝi devenas el Afriko kaj Mezoriento. Por ĝin obteni, oni vundas akacion,

Reago al l'artikolo « La proceso de l'arto » de Ernest Archdeacon Traduction en français de cet article visible ici : https://kavlanblog.wordpress.com/2016/07/14/reaction-au-proces-de-lart/ Leginte la artikolon « la proceso de l'arto » Ernest Archdeacon mi tuj pensis al Marcel Duchamp « kaj siaj « ready-made » (« jamfaritaĵoj » aŭ « finfaritaĵojn ») kies konategas la legendoza Fontano (1917), fakte serie farita pisejo, ktp… » http://eo.wikipedia.org/wiki/Marcel_Duchamp : Jen unuela legendoza Fontano de Marcel Duchamp datumita de 1917. Ekzemplero estas videbla en la Musée d'Art Moderne de Paris. Jen alia Fontano de Marcel Duchamp modifita de Pierre Pinoncelli en 1993. Ĝi lokiĝas en la muzeo MAMAC de Nice. (Pierre Pinoncelli, alias Pierre Pinoncely) Ĉi tiuj ekzempleroj, inter aliaj, montras ke la proceso de l'arto estis farita de artistoj mem kiuj elektis nuancon de sento sur ronda paletro kiu iras de « Artas ĉio al ne estas arto! ». Dum la XXa jarcento, l'arto estis juĝita, kondamnita k

de Ernest Archdeacon https://eo.wikipedia.org/wiki/Ernest_Archdeacon artikolo aperinta en La Gazeto en 2015 Vi certe scias, karaj samideanoj, ke mi, dum mia tuta vivo, ĉiam batalis, ĉu por la progreso, ĉu kontraŭ ĉiuj danĝeraj antaŭjuĝoj. Nun, mi opinias kritikinda la troan tendencon de niaj samlandanoj al arto, kiu estas speciale nerekomendinda dum la krizo nun aflikteganta la mondon. La ĉefa afero, por la homoj, estas sin nutri kaj vesti, kaj tamen, nekredebla multego da artistoj vane difektas senmezurajn surfacojn da tolo, kun pentraĵoj plej ofte frenezoplenaj, same grandnombregaj literaturistoj fuŝas ankaŭ tunojn da papero: ili preferinde devus kulturi terpomojn, legomojn aŭ kortobirdojn, kiuj povus almenaŭ ilin nutri, ĉar ili ne povas manĝi siajn revenditajn pentraĵojn aŭ volumojn. Dum la unua krizo, ni antaŭ ĉio, devus produkti necesajn varojn… Mi nepre naskos indignantajn protestojn inter tiuj kiuj nomas sin artistoj, kiam mi defendos tiun tezon ke la arto estas revo, iluzio sen